نظام صنفی کشاورزی، تشکلی فراگیر و مردم نهاد مرکب از بهره‌برداران و تولیدکنندگان زیربخش‌های مختلف کشاورزی به منظور سازماندهی، نظم بخشی و دفاع از حقوقان فعالان بخش کشاورزی با بهره‌گیری از پتانسیل بالقوه صاحبان این حوزه مردمی است که مدیران و ارکان آن تماما از جنس فعالان بخش و مستقیما از سوی کشاورزان و دامداران بخش‌ها و شهرستان‌های سراسر کشور انتخاب می‌شوند. این نظام به دلیل خاستگاه اصلی خود و با استفاده از کلیه ابزار‌های قانونی و سرمایه ارزشمند اجتماعی، بدنبال ترسیم نقشه راهی در جهت رفع موانع “توسعه پایدار کشاورزی” است، توسعه‌ای که پایه و اساس تامین امنیت غذایی جامعه، اشتغال پایدار و رفاه اجتماعی خانواده بیست و چند میلیونی کشاورزی کشور را در بر دارد. در این رهگذر با توجه در درک کامل مشکلات ریشه‌ای و گره‌گاه‌های اساسی اقتصاد کشاورزی، رسالت آرمانی این نظام، در کنار سازمان‌دهی و هویت بخشی به کلیه فعالان زنجیره عرضه(ارزش) محصولات کشاورزی، “حرکت به سمت کشاورزی نوین و هدفمند” از طریق ایجاد و تکمیل زنجیره‌های تامین و تولید، با هدف افزایش سهم کشاورزان و بهره‌برداران از زنجیره ارزش محصولات کشاورزی، حذف واسطه‌گری غیر ضرور و حفظ حقوق مصرف‌کنندگان بوده، بدیهی است از جمله مهمترین حلقه‌های بنیادین این راهبرد، فراهم آوردن زمینه‌های نرم افزاری و سخت افزاری برای توسعه زنجیره ارزش محصولات با نگاه چشم انداز کوتاه کردن فاصله میان تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان، تولید محصول سالم و بازار‌محور و افزایش بهره‌وری در بخش کشاورزی است.